Wednesday, December 24, 2008

το προσκυνητήρι


πρόλαβα και την είδα
Κυριακή πρωί στην μεσαία λωρίδα
της φαρδιάς λεωφόρου
με τα σαστισμένα δέντρα
που δε μπορούν να καταλάβουν
γιατί δε τα ‘κοψαν μαζί με τ’ άλλα,
τελείως αδιάφορη για τους οδηγούς
που ανόητοι 
φαντάζονται τη ξένη δύναμη για δική τους,
να φροντίζει σκυφτή το προσκυνητάρι.
χαρούμενη
σα τη μάνα που φέρνει το πρωινό γάλα
ή σα τη γυναίκα
που φέρνει το πρωινό καφέ .
Αυτή κι ο νεκρός της στη μέση της αδυσώπητης πόλης
κάτω από τα σαστισμένα δέντρα
κι οι δικοί μου νεκροί 
που με περιμένουν
με εκείνη την απίστευτη αγάπη της ερημιάς
και την ακατανόητη χαρά των νεκρών
κάθε φορά που τους θυμόμαστε.




2 comments:

gyristroula2 said...

Χρόνια πολλά, συνάδελφε. Εμείς το νησί μου λέμε: "αγάντα!" και θαρρώ είναι η ευχή που μας ταιριάζει.

Ψαράκης Κ. said...

χρόνια πολλά .
ωραία ευχή. Οντως μας χρειάζεται.