Monday, October 13, 2008

το καινούργιο παιχνίδι.



Εδώ λοιπόν φίλε τελειώσαν όλα. 
Οι θάλασσες και οι γκρεμοί 
κι’ ο κίνδυνος 
και το κρασί 
κι’ οι βράχοι.
σε τούτο το δωμάτιο του νοσοκομείου 

εγώ να κοιτάζω εσένα 
ν ανασαίνεις ήσυχα ήσυχα 
από μια τρύπα στο λαιμό
 και συ το πρόσωπο του θανάτου
 που φτιάχνεται και σβήνει
 σαν τη πάχνη 
στον απέναντι τοίχο.

 Το πρόσωπό σου σαν το βράχο 
που χάθηκε η θάλασσα που το ζωντάνευε
 κ' ένα χέρι που ψάχνει λίγη ζωή. 

Αυτά μείνανε από τον άντρα 
που θαύμασαν οι αετοί.

 Αυτά και το καινούργιο μας παιχνίδι
 Να καθόμαστε ήσυχα ήσυχα
 να ανασαίνομε 
εγώ κοιτώντας εσένα
και συ το Θάνατο.

2 comments:

Anonymous said...

να γράφεις..

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ said...

ΤΙΠΟΤΑ δεν ΕΙΝΑΙ οριστικό
και τίποτα δε τελειώνει...πάρα μόνο με τον θάνατο..ούλα ξανακυλούν και βρίσκουν αυτό που βαθιά ρίζωσε μέσα μας..

με συγκινείς..